ISO betekend International Organization for Standardization. ISO is zoals je ziet dus geen afkortingen van een specifiek iets wat te maken heeft met fotografie. ISO is namelijk de afkorting van de organisatie die ervoor gezorgd heeft dat de waarden gestandaardiseerd zijn. ISO gaat namelijk over de lichtgevoeligheid van de sensor. Op het moment dat de sensor heel gevoelig is voor het licht, dan zorgt het ervoor dat het beter het licht kan zien. Je kunt ISO trouwens vergelijken met ASA. Dat zijn filmrolletjes – die tegenwoordig overigens nooit meer gebruikt worden – en die hebben ook een soort lichtgevoeligheid.
Hoe gebruik je ISO?
ISO-waarden worden om te beginnen uitgedrukt in getallen, omhoog lopend van 100 tot 6400. Soms zijn er ook camera’s met een ISO tot 25.600 of zelfs 819.00. Wij focussen ons op de ISO van 100 tot 6400. Op het moment dat je overdag foto’s maakt, kan je ISO op de laagst mogelijke stand. Omdat er dan logischerwijs voldoende licht is. Zodra je op een locatie gaat fotograferen, zoals in je woning, dan heb je vaak een ISO nodig van ongeveer 600.
Vanaf het moment dat je in de schemer of in de volledige duisternis gaat fotograferen wordt geadviseerd om dat te doen met een ISO vanaf 1600. Let wel op, dit is de grens waarbij er een ruis kan komen. Dat komt doordat de sensor vanaf dat punt meer licht op moet vangen, de lichtgevoeligheid gaat dus hoger, maar het vermogen van de sensor blijft gelijk. Hierdoor kunnen er foutjes komen in de vorm van ruis.
Weinig licht én een scherpe foto
Mocht je niet het risico willen lopen op ruis. Dan kun je er ook voor kiezen om, net zoals fotograaf wijchen, een hogere sluitertijd te gebruiken. Doordat de sluiter langer open blijft staan, krijgt de camera langer de tijd om licht op te vangen en al die informatie om te zetten. Dat in combinatie met een stevig statief zal zorgen voor een betere foto!
Ook leggen we uit wat de betekenis van HDR fotografie is!
