De Polaroid is populairder dan ooit. Wat is het eigenlijk?
Het is minder handzaam dan een smartphone en je kunt foto’s niet bewerken. Toch scoort de Polaroid als een dolle onder jongeren.
Tegenwoordig dragen we dagelijks onze smartphone met ons mee in onze tassen en maken om de haverklap een foto. Zo makkelijk! Je hebt een digitaal beeld vastgelegd dat je altijd terug kunt zien, kunt bewerken en kunt versturen.
Daarmee heb je echter geen foto in de hand. Dat heb je wel als je een Polaroidfoto maakt.
De Polaroidcamera is geen camera die je makkelijk in een handtas met je meedraagt, daar is deze mogelijk te groot voor. Maar toch is dit een geliefde camera. Met een Polaroidcamera rolt er namelijk binnen een minuut een foto uit het apparaat. Binnen een paar minuten verschijnt het beeld op het fotopapier. Dat vinden we nu tof en was in 1948 revolutionair.
De uitvinding werd gedaan door dr. Edwin Land die eind jaren dertig van de vorige eeuw een bedrijf oprichtte dat lichtfilters kon polariseren. Die filters werden onder meer ingezet voor zonnebrillen, medische instrumenten en fototoestellen. Tegelijkertijd vindt Land de camera uit, een instant fotocamera. In 1963 opgevolgd door Polaroids met kleurenfoto’s. Vanaf dat moment stijgt de verkoop van deze camera enorm. In 1967 vestigt de Amerikaanse Polaroidfabriek zich in Enschede.
Hoe werkt de Polaroidcamera?
Het licht wordt door de Polaroid met behulp van een polariserend lichtfilter naar een lichtgevoelige plek geleid. Dit is de film. Ook wordt het licht naar het kijkgaatje geleid zodat de fotograaf ziet wat er op de foto komt.
De foto wordt afgedrukt op een film, en is het resultaat van een chemische reactie. De originele film bestaat uit verschillende chemische lagen met stofjes en chemicaliën. Je moet je voorstellen dat al deze stofjes als een dikke laag zitten opgehoopt in de witte balk onder de foto.
Na de opname stuurt een batterij een soort deegroller aan die de chemische laag over de film uitspreidt. Dit activeert het mengsel. Er volgt een chemisch proces en de Polaroidfoto wordt ontwikkeld. Tijdens het ontwikkelen reageren de verschillende stofjes op elkaar en uiteindelijk komt de foto tevoorschijn.
In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw werd de Polaroidcamera zo populair dat de helft van de Amerikanen er zelfs eentje heeft. Ook in Nederland loopt de verkoop als een trein.
Kodak ziet eveneens kansen en ontwikkelt in 1976 de ‘direct klaar’ camera, die minder complex is. Daar moet Kodak echter mee stoppen als Polaroid een rechtszaak aanspant vanwege het patent op de systematiek van de camera. En die wordt gewonnen. Uiteindelijk sluit in 2008 de fabriek in Enschede vanwege de concurrentie en de komst van de digitale camera’s.
Een aantal oud-medewerkers van de Polaroidfabriek in Enschede maakt echter een doorstart onder de naam ‘Impossible Project’. Impossible? De samenstelling van de chemische goedjes die nodig zijn voor de Polaroid is nog altijd geheim en zelfs deze medewerkers kennen het niet omdat zij altijd met codenamen werkten. Toch lukt het ze uiteindelijk om de films te maken. Sinds september 2017 draagt Impossible Project de naam Polaroid Originals.
Nieuwe populariteit
Dit leidt tot een groot succes want vooral jongeren zien de charme van het maken van dit soort foto’s in. Ze dragen zo’n camera graag mee in hun rugzak of grote schoudertas van Micmacbags. De techniek staat haaks tegenover de snelle digitale klik en zo’n filmrol kost wel wat. Het gevolg is dat je over elke te nemen foto veel beter gaat nadenken. Bovendien kun je deze niet bewerken. Wat ook geweldig is: de foto’s zien er lekker retro uit. Daar kan geen filter aan tippen. Het gaat gewoon als vanzelf, en daar vallen veel mensen voor.
